ซ า ก

<span style="color: rgb(0, 0, 0);">เฮ้ยย ประเทศไทยเป็นอะไรกันไปหมด ทำไมไม่รักกันไว้นะ เป่งงี้ประเทศชาติจะก้าวเดินกันต่อไปยังไง</span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);">พูดแล้วก็เกิดภาวะเครียดกันไปหมด พอดีไม้มีโอกาสรับ FW mail มา ฉบับหนึ่ง ดูแล้วก็รู้สึกปลงกะชีวิต เลยนำมาแบ่งปันให้คุณ ๆ ได้ปลงกันมั้ง</span><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);">ชีวิตคนเราย่อมไม่จีจัง กรรมดีกรรมชั่วติดตัว หาโอกาศทำดี ทำบุญเยอะ ๆ ใช่มาขัดแย้งกัน เฮ้ยย เหนื่อยใจ หนีเข้าป่าดีกว่า ++++!!!!!</span><br /><br /><table id="table17" bg="" style="color: rgb(0, 0, 0);" align="center" border="0" cellspacing="1" width="95%"><tbody><tr><td><b> <span style="color: rgb(102, 51, 0);">ซ า ก</span></b></td> </tr> <tr> <td>โดย ปูนิ่ม@ฉงเต๋อ.คอม</td> </tr> <tr> <td><br /></td> </tr> <tr> <td> <span style="font-size:180%;">ไม่</span>มีอะไรมากครับ .... มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับกระทู้เศษมนุษย์ ซักเท่าไหร่หน่ะครับ<br />แต่กระทู้นี้มาเป็นตัวตัว (โอ๋วยยย ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ดูกันเองดีกว่าครับ)<br /><br /><span style="font-size:180%;">จา</span>กวัดพระบาทน้ำพุ จ.ลพบุรี (ต้นเมษา 51)<br />ใช่ครับวันนี้ผมเอารูปซาก มาให้ดูกัน (ซากศพนี่แหล่ะครับ) เจ้าของศพเค้าตั้งใจไว้ว่า<br /> ซากของเค้าจะได้เป็นอุทาหรณ์แก่หลายหลายท่าน แก่หลายหลายมุมมอง<br /> แก่หลายหลายแนวคิด กับหลายหลายชีวิต นะครับโผ๊ม<br />(อ่อ ผมเคยเห็น FW mail มาเหมือนกันครับ<br /><br />แต่ไม่คิดว่าจะได้ไปเก็บภาพกับเจ้าตัวจริงจริงของเค้ากับมือหน่ะ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2157.jpg" style="width: 416px; height: 312px;" /><br /><br /><br />ผมสังเกตุเห็นศพทุกศพแม้จะแห้งเห็นกระดูกก็ตามเถอะครับ<br /> แต่ก็ยังมีน้ำหรือของเหลวอะไรซักอย่างที่ดูเหมือนจะนองอยู่ปลายเท้า ของทุกศพเลยครับ<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2263.jpg" style="width: 410px; height: 307px;" /><br /><br /><br />พวกเค้าต้องเสียชีวิตเพราะ เชื้อ HIV หรือเสียชีวิตเพราะภัยตัวเอง กันน่ะ<br /> (แต่ก็ไม่เสมอไปครับ .... เพราะบางรายก็ติดโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็มี)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2170.jpg" style="width: 395px; height: 527px;" /><br /><br /><br />ผมยืนสังเกตุอยู่นานครับ พบว่า .... ท่านผู้นี้ มีรอยสักอยู่เต็มลำตัวเลย สักกันคมหอกคมดาบ<br /> สักกันของเข้าตัว สักกันกระสุน ไม่น่าเชื่อน่ะครับ ว่าในที่สุดก็ต้องมาเสียชีวิตเพราะ<br /> เชื้อโรคตัวเล็กเล็ก (ก็การสักไม่ได้กัน HIV นี่ครับผม อื่ม)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2171.jpg" style="width: 423px; height: 317px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2173.jpg" style="width: 435px; height: 578px;" /><br /><br /><br />กรณีท่านผู้นี้ ก็สักเหมือนกันเนาะ (อื่ม ยังมีเค้าโครงหน้าตาอยู่ครับ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2175.jpg" style="width: 421px; height: 562px;" /> <img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2270.jpg" /><br /><br /><br /><span style="font-size:180%;">ผู้ห</span>ญิงคนนี้ เธอยังมีหน้าอกเป็นวงกลมอยู่ด้วยหน่ะครับ ผมก็เลยเพ่งดู<br /> หน่อยนึ่ง เข้าใจได้ว่า นั่นคือร่องรอยของซิลิโคนครับ<br />(เห้ออออ ..... เอาไปด้วยไม่ได้จริงจริงครับ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2279.jpg" style="width: 384px; height: 588px;" /> <br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2167-2.jpg" style="width: 419px; height: 534px;" /><br /><br /><br />กรณีเดียวกันเลยขอรับ (หื้อ .... น่าเห็นใจ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2181.jpg" style="width: 435px; height: 580px;" /><br /><br /><br />ผู้หญิงคนนี้เธอติดจากสามีครับ ... ให้เห็นว่า การรักเดียวใจเดียว<br /><br /> เพียงฝ่ายเดียว ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตปลอดภัยอะไรเลย (เน่อะ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2267.jpg" style="width: 445px; height: 602px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2176-1.jpg" style="width: 450px; height: 599px;" /><br /><br /><br /><span style="font-size:180%;">ศพ</span>นี้ก็น่าเศร้าครับ ....แม้ว่าเธอไม่มีชีวิตแล้ว แต่ยังพบเชื้อที่ยังคงกัดกินศพ<br /> (มันยังขึ้นขาวเป็นแถบแถบ อยู่เลยครับ)<br /><br />ถ่ายเสร็จ ซูมเสร็จ ถึงได้รู้สึกว่า .... นี่เราจะติดละอองเชื้อรากะเค๊าด้วยไหม๊เนี๊ยะ<br /> (หวั่นใจไม่น้อย ... แต่เก็บเงียบ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2180.jpg" style="width: 453px; height: 603px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2179.jpg" style="width: 453px; height: 603px;" /><br /><br /><br />((อ๊ากกกกกก !!!!!))<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2272.jpg" style="width: 435px; height: 579px;" /><br /><br /><br />ผู้ชายคนนี้เป็นภิกษุ ครับ ผมก็เลยพูดอะไรไม่ออกเลย ... กึ่มกึ่ม ขึ้นมาทันที<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2262.jpg" style="width: 443px; height: 489px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2261.jpg" style="width: 447px; height: 595px;" />[/center]<br /><br /><br /><span style="font-size:180%;">ส่ว</span>นตัวผมแล้ว ผู้ชายคนนี้น่ากลัวสุดครับ (แต่ยังคงเก็บเงียบอยู่ไม่แสดงความหวั่นไหวใดใด ฮ่า)<br /><br />เพราะ ..... เค้าคงเป็นศพล่าสุดหน่ะครับ ดูแล้วยังมีเนื้อมีหนังอะไรอะไร เยอะกว่าศพอื่นอื่นหน่ะครับ<br /> ดูเค๊ายิ้มให้กล้องซิครับ ... ... (เห่อะเห่อะ ที่บ้านเรียก "หลอน")<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2258.jpg" style="width: 438px; height: 584px;" /><br /><br /><br />และนี่ครับ โลงศพ ไม่ได้มีไว้ใส่แค่คนแก่เน่อะ ไม่รุเรื่องไม่รุราวก็ยังถูก HIV เล่นงานหน่ะ<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2187.jpg" style="width: 442px; height: 589px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2256.jpg" style="width: 444px; height: 592px;" /><br /><br /><br />มีน้องผู้หญิงด้วยครับ<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2254.jpg" style="width: 445px; height: 593px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2252.jpg" style="width: 451px; height: 601px;" /><br /><br /><br /><span style="font-size:180%;">มี</span>อยู่ศพหนึ่งครับ ไม่ทราบเหมียนกันครับว่า .... ทำไมถึงต้องใส่โลงหน่ะครับ<br /> โลงใสใส แต่ศพนี้ทำผมหลอนครับ ไม่รู้ทำไมฮ่า (จุจุจุ .... แบบว่าข่มเอาไว้หน่ะครับ)<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2264.jpg" style="width: 464px; height: 347px;" /><br /><br /><br />สงสัยเพราะเหมือนเค้านอนอยู่หน่ะครับ และส่วนหัว<br />(กะโหลก) ดูเหมือนคนนอนเฉยเฉย ไม่แห้งเหมือนศพส่วนใหญ่มั้งครับ<br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2265.jpg" style="width: 486px; height: 364px;" /><br /><br /><img src="http://www.littlecatzhome.net/chongter/Articles/general/WatPraBat/IMG_2190.jpg" style="width: 460px; height: 260px;" /><br /><br />ใช่ครับผม ..... ไม่มีผู้เกิด จะมีผู้ตายได้อย่างไร (เราจึงโชคดีหนักหนาแล้ว<br />ที่ได้รู้และหยุดการเกิดตายไว้ ณ ชาติภพนี้)</td></tr></tbody></table><br /><br /><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);">travel and food,Thailand</span>

ซ า ก

เฮ้ยย ประเทศไทยเป็นอะไรกันไปหมด ทำไมไม่รักกันไว้นะ เป่งงี้ประเทศชาติจะก้าวเดินกันต่อไปยังไง พูดแล้วก็เกิดภาวะเครียดกันไปหมด พอดีไม้มีโอกาส...

Read more »

เวียงกุมกาม : มหานครใต้พิภพ

<span style="font-weight: bold;">เวียงกุมกาม : มหานครใต้พิภพ จังหวัดเชียงใหม่</span><br /><br />หวัดดีค่ะ งานยุ่ง งุงิ ๆ ไม่ได้เข้ามาอัพบล็อคเลย วันนี้ขออนุญาติมาแปะล่ะกันนะคะ ไปลั้นลากะคุงแฟนมา เนื่องจากอยู่ใกล้บ้าน เอาประวัติไปก่อนล่ะกัน เดี๋ยวมาแปะรูปใก้ดูกันน๊าาา<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcCENHJfm4I-GkK-KNB9Coa6hMdAVLHnRc5neOv2Nb-75eJxRrpboZgphv5KxPZ4PQbj1-Wmht0LJhjEA74lP0kjuXZNH6fuuZal6TNkayJ3Dxp4UgrdTVJsqZzh3kglStNfKdQ9E1z5g/s1600-h/map.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273283363282694498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcCENHJfm4I-GkK-KNB9Coa6hMdAVLHnRc5neOv2Nb-75eJxRrpboZgphv5KxPZ4PQbj1-Wmht0LJhjEA74lP0kjuXZNH6fuuZal6TNkayJ3Dxp4UgrdTVJsqZzh3kglStNfKdQ9E1z5g/s400/map.gif" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 326px;" /></a><br /><br />• ก่อนเวียงกุมกาม : บริเวณวัดกานโถมในเวียงกุมกามเป็นชุมชนโบราณสมัยหริภุญไชย โดยมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 17 ชุมชนดังกล่าวมีฐานะเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ขึ้นตรงต่อการปกครองของเมืองหริภุญไชย จาการศึกษาพบร่องรอยวัฒนธรรมหริภุยไชยได้แก่ พระพิมพ์ดินเผา หม้อดินเผาไม่เคลือบลายขูดขีดศิลปะหริภุญไชย และเศษศิลาจารึกอักษรมอญ สภาพของชุมชนหมู่บ้านดังกล่าวมีผู้คนอยู่อาศัยอย่างต่อเนื่อง<br />• อาณาจักรเวียงกุมกาม : เวียงกุมกามสร้างขึ้นในสมัยพญามังราย หลังจากพญามังรายยึดเวียงหริภุญชัยได้แล้วและทรงประสงค์จะสร้างเมืองหลวง แห่งใหม่แทนที่เวียงหริภุญไชย สถานที่สร้างเวียงกุมกามมีความเหมาะสมกับการขยายตัวของสังคมเมืองในขณะนั้น เพราะมีทำเลที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำปิงซึ่งเป็นเส้นทางคมนาคมที่สำคัญ เวียงกุมกามถูกสร้างขึ้นท่ามกลางสภาวะแวดล้อมทางสังคมและวัฒนธรรมของหริภุญ ไชย จากการศึกษาพบว่ารูปแบบของเวียงกุมกามได้รับแนวคิดการสร้างเวียงตามแบบรัฐ หริภุญไชย<br />เวียงกุมกามมีฐานะเป็นเมืองหลวงในช่วงเวลาไม่นานก็ย้ายมาสร้างเวียงเชียงใหม่ สาเหตุสำคัญที่ย้ายมาสร้างเวียงเชียงใหม่ก็เพราะเวียงเชียงใหม่มีที่ตั้งที่เหมาะสมกว่าเวียงกุมกาม<br />หลังจากสร้างเวียงเชียงใหม่แล้ว เวียงกุมกามยังเป็นชุมชนขนาดใหญ่ที่มีพัฒนาการอย่างต่อเนื่องสืบมาจนสิ้น สมัยราชวงศ์มังราย<br />• เวียงกุมกาม มหานครใต้พิภพ : เวียงกุมกามสลายตัวลงเพราะถูกน้ำท่วมครั้งใหญ่ในสมัยพม่าปกครอง (พ.ศ. 2101 – 2317) เวียงกุมกามถูกฝังจมอยู่ใต้ตะกอนดินที่น้ำพัดมาจนยากที่จะฟื้นฟูให้คืนสู่ สภาพเดิม ประกอบกับกลังจากน้ำท่วม แม่น้ำปิงได้เปลี่ยนร่องน้ำไม่ไหลผ่านเวียงกุมกาม ทำให้เวียงกุมกามหมดความสำคัญ โดยปล่อยทิ้งให้รกร้างสืบต่อมานับร้อยปี จนกระทั่งถึงสมัยรัชกาลที่ 5 จึงมีราษฏรเข้าไปอยู่อาศัยภายในเวียงกุมกาม เวียงกุมกามมีสภาพเป็นชุมชนอีกครั้งงภายใต้ชื่อ บ้านช้างค้ำ เรื่องราวของเวียงกุมกามเพิ่งได้รับความสนใจในฐานะชุมชนโบราณที่มีความสำคัญ ต่อประวัติศาสตร์ล้านนาเมื่อ พ.ศ. 2527<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHR4rPTximXB91kN2IFTG1BuaOtHZnS5dXFWLvkS7H-xJHD09i7DwYVZrDEufX2F1aFsNIkGwsbu6f3gYUWPT8stVabwohnmF36zCEF2HH45PHSA9v5vZA_dSCHHWFoTifA8HwWUMUuWO0/s1600-h/page1.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273283502350750738" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHR4rPTximXB91kN2IFTG1BuaOtHZnS5dXFWLvkS7H-xJHD09i7DwYVZrDEufX2F1aFsNIkGwsbu6f3gYUWPT8stVabwohnmF36zCEF2HH45PHSA9v5vZA_dSCHHWFoTifA8HwWUMUuWO0/s400/page1.gif" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /><br /><br />*/**/**/**/**/<br /><br />มาแว้วววว ต่อ ๆ เลยนะคะ หลังจากที่ได้ข่าวประวัติคราว ๆ กันไปแล้วเนี่ย ปัจจุบัน การเที่ยวเวียงกุมกามนั้นได้แบ่งออกเป็น 2 โซนค่ะ โซนเแรกจะเป็นพิพิธภัณฑ์จะจำลองสถานที่สำคัญและประวัติรวมไปถึงเครื่องปั้นดินเผาที่ขุดพบในเมืองใต้พิภพนี้ค่ะ<br />ส่วนที่ 2 จะเป็นการทัวร์เมื่อเก่าค่ะ ซึ่งการชมนั้นโดยทั่วไปการชมเมืองจะทำได้สามวิธีคือ ขับรถชม ปั่นจักรยานชม ซึ่งถ้าเป็นพวกนักอนุรักษ์นิยม แนะนำให้ ปั่นจักรยานเพราะนอกจากช่วยภาวะโลกร้อน ประหยัดพลังงาน ได้อรรถรสในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แล้วยังสามารถใช้เวลาพินิจพิเคราะห์ ซากโบราณ สถาน โบราณวัตถุ แต่ละแห่งได้อย่างอิ่มอกอิ่มใจ แต่ถ้ามีเวลาไม่มากและ นับเป็นเสน่ห์ในการชมเมืองก็ต้อง เลือกนั่งรถม้าชม ก็น่าสนใจไม่น้อย<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD9JiydvYQUQR5U_j9H71rtlP3JboYuKqdyRngSlP8WAmWdnBL2xWSs5rzViVT6n0ulO6KahO-eNtESG4xF_1hUIn3oyIRVwueW-3kWbCWq71jKjS16-tBMlZic2kxYrzh4oDutcrP-NKO/s1600-h/page2.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273283615725115250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD9JiydvYQUQR5U_j9H71rtlP3JboYuKqdyRngSlP8WAmWdnBL2xWSs5rzViVT6n0ulO6KahO-eNtESG4xF_1hUIn3oyIRVwueW-3kWbCWq71jKjS16-tBMlZic2kxYrzh4oDutcrP-NKO/s400/page2.gif" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /><br />เพราะเสน่ห์อย่างหนึ่งอยู่ที่คนขับรถม้าทุกคน ที่แม้จะเป็นชาวบ้านในย่านนั้นแต่จะทำหน้าที่ได้เหมือนไกด์มืออาชีพที่คอย ให้ข้อมูลเกี่ยวกับเวียงกุมกามได้อย่างลึกซึ้งและไม่ผิดเพี้ยน เพราะได้รับการอบรมอย่างดีจาก การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย เรียกว่าทำหน้าที่ได้ดีทั้งสาระถีและไกด์ท้องถิ่น แบบทูอินวัน ขับไปเล่าไปยังไม่พอ งัดรูปภาพออกมาประกอบเรื่องเล่าทำให้นักท่องเที่ยวเห็นภาพกันจะ ๆ โดยไม่ต้องใช้จินตนาการให้เสียเวลา ฟังกันเพลิน ๆ สลับกับเสียงม้าเดินกุบ ๆ กับ ๆ นับเป็นอีกบรรยากาศหนึ่งที่หากันได้ง่าย ๆ นะคะ<br /><br />หนาวนี้ใครมีโครงการขึ้นเหนือมาเยือนเชียงใหม่ก็อย่าลืมมาเที่ยวชมประวัติศาตร์ของเมืองใต้พิภพนี้นะคะ<br /><br /><br />travel and food,Thailand

เวียงกุมกาม : มหานครใต้พิภพ

เวียงกุมกาม : มหานครใต้พิภพ จังหวัดเชียงใหม่ หวัดดีค่ะ งานยุ่ง งุงิ ๆ ไม่ได้เข้ามาอัพบล็อคเลย วันนี้ขออนุญาติมาแปะล่ะกันนะคะ ไปลั้นลากะคุงแฟ...

Read more »

2 ความแตกต่าง ที่ลงตัว..

สวัสดี บ่าย ๆ วันอังคารที่แสนจะง่วงนอน เห่อ ๆ วันนี้ก็ต้องเคลียงานกองโตอีก 1 วัน (แอบอู้บ้างเล้กน้อย คิคิ)<br /><br />วันนี้ครึมอกครึมใจนึกถึงบ้านเกิดขึ้นมา ความจิงแล้วบ้านเกิดเราอยุ่เชียงรายนะ แล้วก็ได้มาเรียนที่ลำปาง และสุดท้ายทำงานที่เชียงใหม่ (เหมือนผีตองเหลืองเลย 555+) เขียนที่เที่ยวในเชียงใหม่มาก็เยอะล่ะ แวะเวียนไปเยี่ยมบ้านเกิดมั้งดีกว่านะคะ เมื่อกลางปีนี้ได้พาคุงแฟนและที่บ้านไปลั้นลาที่เชียงรายมาค่ะ วันนี้จึงจะเล่าถึงสถานที่ 2 แห่ง ที่มีลักษณะติดต่างกันอย่างสิ้นเชิงคะ สงสัยใช่ไหมล่ะ ว่าเราพูดถึงอะไร อิอิ ม่ายยบอก หลอกให้งง เง้อออ<br />..... จั่วหัวมาก็กวนซะแว้ววว คิคิ เฉลยก็ได้ค่ะ สถานที่ 2 แห่งที่ว่านี้ก็คือ บ้าน อ.ถวัลย์ กะ วัดร่องขุ่นค่ะ ที่ว่าแตกต่างกันก็คือสี บ้าน อ.ถวัลย์ จะเป็นสีดำ ส่วนวัดร่องขุ่นจะเป็นสีขาว อะอะ งงไหมเอ่ย เราจะอธิบายให้ฟังกันค่ะ<br /><br /><br />บ้านดำ ตั้งอยู่ที่ ต.นางแล อ.เมือง จ.เชียงราย สร้างขึ้นโดย อ.ถวัลย์ ดัชนีศิลปินแห่งชาติ ลักษณะเป็นกลุ่มบ้าน ศิลปะแบบล้านนา ทุกหลังล้านทาด้วยสีดำ ซึ่งเป็นที่มาของคำว่าบ้านดำ ในบ้านแต่ละหลังจะประดับด้วยไม่แกะสลักที่มีลวดลายงดงามวิจิตรยิ่ง นอกจากไม้แกะสลักแล้วยังประดับด้วยเขาสัตว์ เช่นเขาควาย เขากวาง และยังมีกระดูกสัตว์ เช่นกระดูกช้าง<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyTLI49R1u7XeyyvEK-alqXa7Kk-ofLI-l9EJW6rU2pjD2uTTsRm0Ey8HjP1F0HBMEot26WEHU_uAqRlXOg3PuDNav84jQelxMiE56G3s_sT0BPTJXe-y9cRMCWU1WREPHS5z3ABvNhgbs/s1600-h/cr%E0%B8%94%E0%B8%B301.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272501072894383554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyTLI49R1u7XeyyvEK-alqXa7Kk-ofLI-l9EJW6rU2pjD2uTTsRm0Ey8HjP1F0HBMEot26WEHU_uAqRlXOg3PuDNav84jQelxMiE56G3s_sT0BPTJXe-y9cRMCWU1WREPHS5z3ABvNhgbs/s400/cr%E0%B8%94%E0%B8%B301.jpg" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /><br />ภายในบริเวณบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้ บรรยากาศร่มเย็นสบาย ทำให้เดินชมได้อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย โดยในบริเวณบ้านประกอบไปด้วยบ้าน 36 หลัง ที่มีลักษณะแตกต่างกันไปไม่เหมือนกัน ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ซึ่งบ้านเหล่านี้ไม่ได้สร้างไว้สำหรับอยู่อาศัย แต่สร้างไว้สำหรับเก็บสิ่งของสะสมต่าง ๆ ของอาจารย์ถวัลย์ นอกจากนั้นยังมีอีกหนึ่งหลังที่ยังสร้างไม่เสร็จ คือพิพิธภัณฑ์ที่ใช้แสดงผลงานของ อ.ถวัลย์ สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง มีลวดลายแกะสลักที่สวยงามอย่างยิ่ง<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLtTkoe_ecRn3rTQPns4zq6VQFCUCi3Kuo1rgHeB9ZhccjUrYuNgsdLOH9iGi-VYEGfbHBmlmzwAY_8XyqDP7Fuapu7zGVe2KN97mxeksg7UyH0mnjLt61NfCKvYXZHn3pvabGcKeHjl-/s1600-h/cr%E0%B8%94%E0%B8%B302.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272501343605655954" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrLtTkoe_ecRn3rTQPns4zq6VQFCUCi3Kuo1rgHeB9ZhccjUrYuNgsdLOH9iGi-VYEGfbHBmlmzwAY_8XyqDP7Fuapu7zGVe2KN97mxeksg7UyH0mnjLt61NfCKvYXZHn3pvabGcKeHjl-/s400/cr%E0%B8%94%E0%B8%B302.jpg" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br />เนื่องจากลักษณะศิลปะของบ้าน การทาสีที่ใช้สีดำ การประดับด้วยเขาสัตว์ กระดูกสัตว์นี่เอง จึงเป็นที่มาของคำว่า “ถวัลย์ นรก” ค่ะ<br /><br />ส่วน<span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">วัดร่องขุ่น</span></span> เป็นวัดที่ส้างโดย อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เป็นวัดที่มีลักษณะเป็นสีขาวค่ะ<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR9oJWgJnwCH1WzTrO41WI3D1kNLNsBnffL1Mk8LMYeO-ier3n5rldxTq3qvsdupY1urrQryGI4uPiAKhAPrZcYSDKlKLlcy8ZBFvCwwNk943N3pzMVdLTtQtWXSoA-N5k81qoXpJqmrLd/s1600-h/cr01.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272501613759919874" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR9oJWgJnwCH1WzTrO41WI3D1kNLNsBnffL1Mk8LMYeO-ier3n5rldxTq3qvsdupY1urrQryGI4uPiAKhAPrZcYSDKlKLlcy8ZBFvCwwNk943N3pzMVdLTtQtWXSoA-N5k81qoXpJqmrLd/s320/cr01.gif" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" /></a>โดยอ. กล่าวเอาไว้ว่า "ผมใฝ่ฝันที่จะสร้างวัด (อุโบสถ) สักหลังก่อนตาย สาเหตุเพราะผมเป็นชาวพุทธแท้ ผมเป็นจิตรกร หลังจากที่ผมได้ทำบุญครั้งใหญ่ ปี ๒๕๒๗ ด้วยการเดินทางไปเขียนจิตรกรรมฝาผนังถวายเป็นพุทธบูชาที่วัดพุทธปทีป ประเทศอังกฤษ เป็นเวลา ๔ ปี ผมหมดเงินที่เคยสะสมมา ผมเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่<br />ปี ๒๕๓๑ ผมกลับไปที่บ้านเกิดของผม เพื่อกราบหลวงพ่อและถวายรูปพิมพ์ผลงานวัดพุทธปทีปให้ท่าน วัดบ้านผมทรุดโทรมมาก หลวงพ่อสมภารสุขภาพไม่ดีและชราภาพมาก อุโบสถหลังเล็กๆ ที่ผมเคยจำความได้ เคยเห็นพ่อผมกับเพื่อน ๆ ท่านในหมู่บ้าน ชักไม้ด้วยช้างมาร่วมกันสร้างวัด ผมเคยเห็นหลวงพ่อ ตายาย พ่อแม่ และพี่น้องชาวบ้านเดินทางไปอาราธนาหลวงพ่อศิลาดำใส่เกวียนออกมาจากป่า<br />ผมเข้าไปในโบสถ์ที่ใชัสังฆกรรมไม่ได้ด้วยเหตุเพราะชำรุดมาก และกลายเป็นที่อยู่ของค้างคาวฝูงใหญ่ ผมตั้งอธิษฐานจิต ถ้าชีวิตผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะกลับมาสร้างโบสถ์ใหม่ให้ได้ เวลา ๑๐ ปี ผ่านไปด้วยกุศลจิต ชีวิตผมและครอบครัวประสบความสำเร็จทุกอย่างพร้อมแล้ว<br />ผมกลับไปบ้านเกิดดำเนินการร่วมกับหลวงพ่อสมภาร เริ่มร่างรูปอุโบสถหลังใหม่ตามจิตนาการของท่าน เพื่อให้ท่านได้มีส่วนร่วม ดังนั้น โครงสร้างลักษณะสถาปัตยกรรมในปีแรกจึงเป็นแบบตามใจหลวงพ่อสมภาร<br />ใน ๒ ปีต่อมา ผมได้มาเริ่มต่อเติมเพิ่มสถาปัตยกรรมให้สง่าแปลกตาขึ้น โดยเพิ่มบันไดด้านข้างขึ้น ประดับเปลวพระรัศมี ทั้ง ๔ แบบ และขุดสระสร้างสะพานข้ามเข้าสู่อุโบสถ พร้อมกับงานตกแต่งในเรื่องของลวดลายปูนปั้นประดับกระจกภายนอก เขียนแบบและหาช่างพื้นบ้านและแม่บ้านในหมู่บ้านมาฝึกสอนปั้นและประดับกระจกทั้งหมด ๑๐ คน<br />ผมได้เริ่มงานมาถึงบัดนี้ ปี ๒๕๔๓ ๓ ปีแล้วครับ คาดว่า จะใช้เวลาอีก ๗ ปี ถึงจะแล้วเสร็จสมบูรณ์ ทั้งลวดลายปูนปั้นภายนอกและจิตรกรรมฝาผนังภายใน ผมต้องหาเงินปีละประมาณล้านถึงสองล้านบาทเพื่อสร้างสรรค์ผลงานชิ้นสุดท้ายของชีวิตผมให้ดีที่สุด เท่าที่ฝีมือและสติปัญญาผมมีอยู่<br />วัดร่องขุ่นจะเป็นศิลป์สมบัติของคนไทยทุกคนและสุดท้ายวัดร่องขุ่นอาจเป็น ศิลป์สมบัติอีกแห่งหนึ่งที่มีคุณค่าแก่โลกมนุษย์ในอนาคตก็ได้ แต่ทุกสิ่งไม่สำคัญเท่ากับบุญกุศลที่ผมและท่านผู้มีจิตศรัทธาทุกท่านอุทิศ ถวายเพื่อเป็นทิพยสถานและพระนิพพานเป็นที่สุด<br />กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ได้ร่วมสร้างมหากุศลกับผม"<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CEsS6nlcPZa61hXJ2fR8nARfsrA5nUbo0My-VYsbuZGlNrjPbNWSZdzx5wQrEAV199ZUFYYuKHA2bWRksYmze_vEgeB7CT_DyugFbtTSjutRWtFNH8junflIo4cM9R8G6Cd61YNccvoI/s1600-h/cr02.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272501754231212082" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CEsS6nlcPZa61hXJ2fR8nARfsrA5nUbo0My-VYsbuZGlNrjPbNWSZdzx5wQrEAV199ZUFYYuKHA2bWRksYmze_vEgeB7CT_DyugFbtTSjutRWtFNH8junflIo4cM9R8G6Cd61YNccvoI/s320/cr02.gif" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 320px;" /></a><br /><br />จากที่กล่าวถึงสถานที่สองแห่งที่มีลักษณะ ต่างกันโดยสิ้นเชิง วัดร่องขุ่น ของ อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เปรียบเสมือนสวรรค์ ส่วนบ้านดำของ อ.ถวัลย์ ดัชนี เปรียบเสมือนนรก จึงเป็นที่มาของประโยคที่ว่าหากท่านไหนมาโอกาศได้มาเยือนเชียงรายก็อย่าลืมแวะไปชมสถานเหล่านี้ด้วยนะคะ ^_^<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtGGd7wX8pp-UH37Vjio114qtQ0eDtqeq7BU7Nm6m2GjkK1fDiHhF5ii7gR4dhQvLJXAPAztvmzB0aHH6O_anPKWBjzacEaHfNP_7mXV2z4rSQNuY56tIj4y1qtQWidd1u9Th9x6ZkxZ-b/s1600-h/cr03.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272501889104539234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtGGd7wX8pp-UH37Vjio114qtQ0eDtqeq7BU7Nm6m2GjkK1fDiHhF5ii7gR4dhQvLJXAPAztvmzB0aHH6O_anPKWBjzacEaHfNP_7mXV2z4rSQNuY56tIj4y1qtQWidd1u9Th9x6ZkxZ-b/s400/cr03.jpg" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /><br /><br />travel and food,Thailand

2 ความแตกต่าง ที่ลงตัว..

สวัสดี บ่าย ๆ วันอังคารที่แสนจะง่วงนอน เห่อ ๆ วันนี้ก็ต้องเคลียงานกองโตอีก 1 วัน (แอบอู้บ้างเล้กน้อย คิคิ) วันนี้ครึมอกครึมใจนึกถึงบ้านเกิด...

Read more »

ชมทุ่งดอกทานตะวัน เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์

<span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">ชมทุ่งดอกทานตะวัน เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์</span></span><br /><b>เริ่ม วันที่ 22 พฤศจิกายน 2551 เป็นต้นไป</b><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.railway.co.th/tour/tantawan/Images/traintawan-1.jpg"><img alt="" border="0" src="http://www.railway.co.th/tour/tantawan/Images/traintawan-1.jpg" style="cursor: pointer; width: 600px; height: 346px;" /></a><br />วันนี้มาแปลกแวกแนว บทความก่อนนห้านี้ได้นำเสนอทุ่มดอกบัวตองกันที่แม่ฮองสอนไปแล้ว (และยังมีเชียงรายด้วยค่ะ ดอยหัวแม่คำ) วันนี้ได้โอกาสเนื่องจากเพื่อนได้ส้ง ลิงค์สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้มาให้ดู น่าสนใจมากเลยทีเดียวค่ะ เลยเอามานำเสนอกันเผื่อใครที่สนใจจะได้ไปเที่ยวกันในวันหยุด หลีกหนีความวุ่นวายของบ้านเมืองที่กำลังร้อนระอุค่ะ<br /><br />ช่วงปลายฝนต้นหนาวประมาณเดือนพฤศจิกายนของทุกปี นักท่องเที่ยวจะได้สัมผัสกับทุ่งดอกทานตะวันที่กำลังเบ่งบานเหลืองอร่าม สะพรั่งไปทั้งหุบเขาสองข้างทางรถไฟ และสัมผัสกับธรรมชาติเหนือเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ที่คดเคี้ยวเลี้ยวลดเลาะเลียบไปตามขอบอ่างเก็บน้ำ 2 ข้างสะพานเป็นท้องน้ำเวิ้งว้าง สร้างความรู้สึกที่คล้ายกับขบวนรถกำลังแล่นล่องลอยไปในท้องทะเล เสมือนหนึ่งว่า “<span class="style5">รถไฟกำลังลอยน้ำ</span>” <br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.railway.co.th/tour/tantawan/Images/tantawan-7.jpg"><img alt="" border="0" src="http://www.railway.co.th/tour/tantawan/Images/tantawan-7.jpg" style="cursor: pointer; width: 600px; height: 175px;" /></a><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">รายการท่องเที่ยว </span></span><br /><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="97%"><tbody><tr><td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center"> 06.40</div></td> <td>ขบวนรถพิเศษนำเที่ยวฯ (ขบวน 921) ออกจาก<span class="style40 style8"> สถานีกรุงเทพ</span><span class="style8"> (หัวลำโพง)</span> </td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">06.52</div></td> <td><span>ถึงสถานีสามเสน</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">06.59</div></td> <td><span>ถึงสถานีชุมทางบางซื่อ 1 </span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">07.11</div></td> <td><span>ถึงสถานีบางเขน</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">07.18</div></td> <td><span>ถึงสถานีหลักสี่</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">07.26</div></td> <td><span>ถึงสถานีดอนเมือง</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">07.34</div></td> <td><span>ถึงสถานีรังสิต</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">08.52</div></td> <td><span>ถึงสถานีสระบุรี</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">09.10</div></td> <td><span>ถึงสถานีแก่งคอย</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">09.52 - 10.22 </div></td> <td>ขบวนรถหยุดให้ <span class="style8">ชมทุ่งทานตะวัน</span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">10.40</div></td> <td>ถึง "ที่หยุดรถเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์" </td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center"><span>10.50</span> - 11.20 </div></td> <td>ขบวนรถหยุดให้ลงไป <span class="style8">ชมทิวทัศน์บริเวณเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์</span> </td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">11.30 </div></td> <td>ขบวนรถถึง สถานีโคกสลุง</td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">12.16</div></td> <td><span> ขบวนรถถึงเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ รับประทานอาหารกลางวันตามอัธยาศัย </span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><br /></td> <td><span> ชมสันเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ซื้อของฝาก-ของที่ระลึก </span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">14.20</div></td> <td><span> ขบวนรถพิเศษนำเที่ยวฯ (ขบวน 926) ออกจากที่หยุดรถเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ </span></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#e9f3ff" height="25"><div align="center">17.45</div></td> <td><span> ขบวนรถถึงสถานีกรุงเทพ โดยสวัสดิภาพ </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="25"><div align="center">..........................................................................</div></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="25"><div align="center"><strong class="style28">สิ่งที่ควรเตรียม</strong> :: หมวก, ยาประจำตัว, แว่นตากันแดด, รองเท้าสวมสบาย</div></td></tr></tbody></table><br /><table bg="" style="color: rgb(255, 255, 255);" width="100%"><tbody><tr bg="" style="color: rgb(254, 233, 227);"><td colspan="3" bg="" style="color: rgb(255, 245, 242);" height="25"><div align="center"><span class="style7">อัตราค่าโดยสารรวมค่าเข้าชมทุ่งทานตะวัน</span> <span class="style1">ไป / กลับ</span> ( ไม่มีส่วนลดราคาให้แก่ผู้มีสิทธิทุกประเภท ) </div></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fdcfc1" height="25" width="19%"><div class="style25" align="center"><strong>การเดินทาง</strong></div></td> <td bgcolor="#fdcfc1" width="56%"><div class="style25" align="center"><strong>รายการ</strong></div></td> <td bgcolor="#fdcfc1" width="25%"><div class="style25" align="center"><strong>ราคาต่อ 1 ท่าน</strong></div></td> </tr> <tr> <td rowspan="3" bgcolor="#fee9e3"><div class="style21" align="center">กรุงเทพ - โคกสลุง </div> <div class="style22" align="center"> </div> <div class="style22" align="center"> </div> <div class="style22" align="center"> </div> </td> <td bgcolor="#fee9e3" height="25"><div class="style22" align="center">รถนั่งชั้นที่ 3 พัดลม<br /> </div> </td> <td bgcolor="#fee9e3"><div class="style22" align="center"> ราคา <b>255</b> บาท<br /> </div> </td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fee9e3" height="25"><div class="style22" align="center">รถนั่งชั้นที่ 2 ปรับอากาศ<br /> </div> </td> <td bgcolor="#fee9e3"><div class="style22" align="center"> ราคา <b>465</b> บาท<br /> </div> </td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fee9e3" height="25"><div class="style22" align="center">รถนั่งชั้นที่ 1 ปรับอากาศ<br /> </div> </td> <td bgcolor="#fee9e3"><div class="style22" align="center"> ราคา <b> 675</b> บาท<br /> </div> </td> </tr> <tr bg="" style="color: rgb(254, 233, 227);"> <td colspan="3" bg="" style="color: rgb(255, 245, 242);" height="30"><div align="center"><span class="style18"><strong>หมายเหต</strong>ุ </span><span class="style26">ไม่มีบริการอาหาร และเครื่องดื่ม , ผู้ใหญ่และเด็กราคาเดียวกัน ,<br /> ซื้อแล้วไม่รับคืนเงินหรือเปลี่ยนแปลงวันเดินทาง </span></div></td> </tr> </tbody></table> <br /> <table bg="" style="color: rgb(255, 255, 255);" width="100%"><tbody><tr bg="" style="color: rgb(254, 233, 227);"> <td colspan="2" bg="" style="color: rgb(255, 245, 242);" height="25"><div align="center"><span class="style7">อัตราค่าโดยสารราคาพิเศษ</span> <span class="style1">ไป / กลับ</span> ( ไม่มีส่วนลดราคาให้แก่ผู้มีสิทธิทุกประเภท ) </div></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fdcfc1" height="25" width="75%"><div class="style25" align="center"><strong>การเดินทางต้นทาง</strong></div> </td> <td bgcolor="#fdcfc1" width="25%"><div class="style25" align="center"><strong>ราคาต่อ 1 ท่าน</strong></div></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fee9e3" height="25"><div align="center">สระบุรี , แก่งคอย<br /></div></td> <td bgcolor="#fee9e3"><div align="center"> <b>100</b> บาท<br /></div></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#fee9e3" height="25"><div align="center"> ที่หยุดรถเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์</div></td> <td bgcolor="#fee9e3"><div align="center"> <b> 60</b> บาท<br /></div></td> </tr> <tr bg="" style="color: rgb(254, 233, 227);"> <td colspan="2" bg="" style="color: rgb(255, 245, 242);" height="30"><div align="center"><span class="style18"><strong>หมายเหต</strong>ุ </span><span class="style26">ไม่มีบริการอาหาร และเครื่องดื่ม , ผู้ใหญ่และเด็กราคาเดียวกัน ,<br /> ซื้อแล้วไม่รับคืนเงินหรือเปลี่ยนแปลงวันเดินทาง</span></div></td></tr></tbody></table><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="95%"><tbody><tr><td colspan="2" height="15"><br /></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="20"><span class="style27"><strong>ติดต่อซื้อตั๋วโดยสารได้ท</strong>ี่ :: </span></td> </tr> <tr> <td width="11%"><br /></td> <td width="89%">ห้องจำหน่ายตั๋วล่วงหน้า สถานีรถไฟกรุงเทพ และ สถานีรถไฟทุกแห่งในเขต กทม.</td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="20"><br /></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="20"><span class="style27"><strong>สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมท</strong>ี่ :: </span></td> </tr> <tr> <td height="20"><br /></td> <td><div align="left"><span><span class="style26"><span class="style25">สายด่วนการรถไฟฯ</span> </span></span><span class="style5">1690 </span>ตลอด 24 ชั่วโมง </div></td> </tr> <tr> <td height="15"><br /></td> <td class="style26"><span class="style25">โทร. </span><span> <span class="style5">0-2225-6964</span> ,<span class="style5"> 0-2621-8701</span> <span class="style3">ต่อ</span> <span class="style7">5217</span> <span class="style8">( 08.30-16.00 น.) </span></span></td></tr></tbody></table><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm2scJLjdmQLEDo50wExr_Z7orHq6F9uOPt4f82Rmb6aoD6N5qTx9sw9JAm5Rb-A5ZnynCvUTwDMc0z0o5_pbaRQNh0Pa_V0sVUFfoPuOpB47a0fDnThTxXkvmCLF2hsFdG38NRQk7r8_5/s1600-h/E7236065-17.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272092220316444242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm2scJLjdmQLEDo50wExr_Z7orHq6F9uOPt4f82Rmb6aoD6N5qTx9sw9JAm5Rb-A5ZnynCvUTwDMc0z0o5_pbaRQNh0Pa_V0sVUFfoPuOpB47a0fDnThTxXkvmCLF2hsFdG38NRQk7r8_5/s320/E7236065-17.jpg" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim1tmc85_QG2fB26mXjVgTXLvkDdFV0xK_wUo1dDQ1snOBEnrmJ6FNPbaZbW6YC4oPKI9c_V5N0o36sGRFX3R0Ic4ZHTm0HHJLqrV8MveAnYjdbxm0Rb0PPdZidiBfpI_vBVOwQP-QaTYg/s1600-h/E7236065-3.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272092137850372594" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim1tmc85_QG2fB26mXjVgTXLvkDdFV0xK_wUo1dDQ1snOBEnrmJ6FNPbaZbW6YC4oPKI9c_V5N0o36sGRFX3R0Ic4ZHTm0HHJLqrV8MveAnYjdbxm0Rb0PPdZidiBfpI_vBVOwQP-QaTYg/s320/E7236065-3.jpg" style="cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR3L_1lFCLATpa9f53EUbmamcZcwDClKLe4rIlunUGZOmoc46EZKX4MCqHBtr-LiV8g6PC6Y6s2INg6hrKr2W70XWUVdQgpxxMR9sEpAozEGe6QlXmqFd_0OosucEsZrpE0Z_9pW-w6YMj/s1600-h/E7236065-32.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272092487120704882" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR3L_1lFCLATpa9f53EUbmamcZcwDClKLe4rIlunUGZOmoc46EZKX4MCqHBtr-LiV8g6PC6Y6s2INg6hrKr2W70XWUVdQgpxxMR9sEpAozEGe6QlXmqFd_0OosucEsZrpE0Z_9pW-w6YMj/s400/E7236065-32.jpg" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" /></a><br /><br />travel and food,Thailand

ชมทุ่งดอกทานตะวัน เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์

ชมทุ่งดอกทานตะวัน เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ เริ่ม วันที่ 22 พฤศจิกายน 2551 เป็นต้นไป วันนี้มาแปลกแวกแนว บทความก่อนนห้านี้ได้นำเสนอทุ่มดอกบัวตองกั...

Read more »

พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก Baan Jang Nak

<span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:100%;" ><span style="font-weight: bold;">พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก </span></span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNlDbgPNla3hEfUO4E128eV9V6NBM9pAVpP3s54NPt58GytUtPG51P_a59uhjBqH3L-DDyyy9Mff8uPHe3pNPbR3_jO2vhMZ5ho5TFUIU-3cSO5i5Q6aTMrvRMKmUWYxTanVl4E3i0E7s_/s1600-h/Pic1page_1.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5271811619248703058" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNlDbgPNla3hEfUO4E128eV9V6NBM9pAVpP3s54NPt58GytUtPG51P_a59uhjBqH3L-DDyyy9Mff8uPHe3pNPbR3_jO2vhMZ5ho5TFUIU-3cSO5i5Q6aTMrvRMKmUWYxTanVl4E3i0E7s_/s320/Pic1page_1.jpg" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 172px; height: 320px;" /></a>สวัสดีตอนเย็นๆ วันอาทิตย์ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดเลยมาอัพบล็อคกันช้าหน่อย หลังจากที่เมื่อวานได้นำเสนอบ้านร้อยอันพันอย่างไปแล้วนะคะวันนี้ก็ขอเสนออะไรที่แนว ๆ เดียวกันที่ที่ว่านี้นะคะก็คือ พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก (จ๊าก ภาษาเหนือแปลว่าช้างค่ะ ดังนั้นคำว่าจ๊างนัก จึงแปลว่า ช้างเยอะนั่นเอง ^_^) ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2528 โดย สล่าเพชร วิริยะ (สล่า แปลว่าช่างค่ะ)ซึ่งได้รวบรวมเพื่อนฝูง ตลอดจนลูกศิษย์ลูกหา ช่างแกะสลักฝีมือดีและมีความรักในศิลปะการแกะสลัก ไม้แบบล้านนามารวมตัวกันจัดตั้ง กลุ่มแกะสลักขึ้นมา<br /><br />เมื่อ ปีพ.ศ.2531 คุณลุงประยูร จรรยาวงศ์ (2458) คอลัมน์นิสต์ชื่อดังแห่งหนังสือพิมพ์ ไทยรัฐในขณะ นั้น ได้ให้เกียรติ มา เยี่ยม เยือน พร้อมกับตั้งชื่อบ้านว่า “บ้านจ๊างนัก” อันหมายถึงบ้านที่มีช้าง เยอะแยะมากมาย<br /><br />บ้าน จ๊างนัก ได้มีการพัฒนารูปแบบการแกะสลักช้าง จากเดิมที่ช่างแกะจะมีการแกะสลักแบบ ตายตัว รูปแบบจะซ้ำกัน มาเป็นการแกะสลักช้างที่ดูมีชีวิตชีวา มีท่าทางท่วงทำนองที่เหมือน ช้างจริง ๆ ซึ่งนับเป็นแห่งแรกที่มีการแกะสลักช้าง รูปแบบนี้<br /><br />บ้าน จ๊างนัก ยังเป็นแห่งแรกที่มีการทดลองนำวัสดุใหม่ๆที่หาได้ในท้องถิ่นมาทด แทนวัสดุเดิม ที่นับวันมีแต่จะหายากมากขึ้น เช่น มีการนำเอาไม้ขี้เหล็กมาทดแทนไม้สัก<br />ซึ่งประโยชน์เพียงอย่างเดียวของไม้ขี้เหล็ก ในสมัยก่อน คือนำมาทำเป็นเชื้อเพลิงเท่านั้น และผลที่ได้จากการนำมาแกะสลักพบว่า ไม้ขี้เหล็กเป็นไม้เนื้อแข็งมากการแกะค่อน ข้างยากกว่าไม้สัก แต่ผลงานที่ออกมาจะสวยงาม และสีเป็นธรรมชาติ<br /><br />นอก จากการทดลองเรื่องของไม้แล้ว ยังมีการนำเอาภูมิปัญญาชาวบ้านที่สืบทอด กันมามาประยุกต์ใช้ กับงานแกะสลัก นั่นก็คือ นำเอาลูกมะเกลือที่ใช้ในการย้อมผ้า มาย้อมสีไม้ซึ่งก็ให้สีที่เป็นธรรมชาติและ ไม่มีสารพิษตกค้างเป็นอันตราย ต่อมนุษย์ และสิ่งแวดล้อมค่ะ<br /><br />เมื่อ ปี พ.ศ. 2546 บ้านจ๊างนัก ได้รับการบรรจุให้เป็นหนึ่งในพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น สังกัด เอกชน ยังผลให้เป็นที่รู้จัก กันอย่างแพร่หลายในหมู่นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและ ชาวต่างประเทศ ที่มีความสนใจในศิลปะแขนงนี้<br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq-jf6ESHGbRtBqNefv3yegVs0eG9qsBYoUWaPIKPAc6OsLlIocWGW9QDhT6jfQKG1QE0u0P5wb6E7thbrOc4MRGAfJ6_mIX8yKlbL_Rbe9Ka1t7KLMmm2RFMjjxSETCsHVhOvUHn21kzb/s1600-h/ll1.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5271812144000870578" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq-jf6ESHGbRtBqNefv3yegVs0eG9qsBYoUWaPIKPAc6OsLlIocWGW9QDhT6jfQKG1QE0u0P5wb6E7thbrOc4MRGAfJ6_mIX8yKlbL_Rbe9Ka1t7KLMmm2RFMjjxSETCsHVhOvUHn21kzb/s400/ll1.gif" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /></div><br />นอก จากนี้ หนึ่งในความภาคภูมิใจของสล่าบ้านจ๊างนักทุกคนคือการที่เป็นส่วนหนึ่ง ของการทำให้ผู้คน ได้เกิดความรัก หวงแหน และ ตระหนักถึงความสำคัญ และปัญหาของ ช้างไทยในปัจจุบัน และร่วมกันอนุรักษ์ช้างไทยให้อยู่คู่กับคนไทยอีกนานเท่านานอีกด้วยค่ะ<br /><br />สำหรับผู้ที่สนใจนะคะ พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก ก็ตั้งอยู่ที่<br /><br />56/1 หมู่ 2 ต. บวกค้าง อ. สันกำแพง จ. เชียงใหม่<br /><br />โทร / แฟกส์ . 053-446891 email : yingfoto@hotmail.com ค่ะ<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);">Baan Jang Nak : A Museum of Elephant wood carvings , Sankampang, Chiang Mai.</span><br /><br />Founded on 1985 by Mr. Phet Wiriya, who has a strongly passion on the art of wood carving. He was a student of the greatest wood carver in Lam Pang "Kum-ay DejDuangTa" who taugh him about carving and suggested him to the beauty and meaningful spirit of Elephants. After Phet finished learning with his teacher, he got a career in Bangkok to teach prisoner about wood carving. He later came back to his hometown and led a couple of his friends and students who also love and want to learn traditional Lanna Style woodcarving<br /><br />Phet started caved everything from earth to sky, animals, Fruits and vegetables, Scenery, Human sculpture ,etc. and finally the onlything he love and happy to do was to carve elephant. He stoped everything and went to the zoo, elephant camp and everywhere that elephants live then took a pictures, sketched and drew the picture of elephants in many actions and postures. He also got a suggestion from the famoust architect and art supporter "Mr. Nidhi Satapitanond" to the way to expressed himself into his work of arts.<br /><br />On 1988, "Pra Yoon Janyawong" (Born 1915), A famoust columnist at that time visited the house. He was very exciting to see a lot of elephant woodcarving by Phet and his students. He named the place "Baan Jang Nak ", which means a house that full of elephants woodcarving.<br /><br />Phet and his team had developed the way to carve. He was the first carver who changed the way of a traditional style of Lanna elephant woodcarving which was a standing elephant with long legs and the same posture to a realistic look of elephant. He also experimented in using new materials to carve, suggested a carvmans who used only teak wood to carve. Cassia Wood is a local wood and easily found in Chiang Mai. They are easily found in Thailand. It is a quick growing tree and could grow in anykind of weather. Most of thai people will use the tip of its leaves for foods (Steam or use for the curry). Some part of the tree are used as medicine (good for decrease blood pressure) For its wood, the only purpose is to make a fuel. Phet was the first carveman who use this kind of wood to carve even its wood is harder than anykind of wood, but the result came out with beauty and fantastic work of arts.<br /><br />Coloring the wood is the most important thing before finishing a piece of wood carving. Chemical coloring is not the way Baan Jang Nak has chosen. In stead, color from the fruit of Ebony tree (Diospyros mollis Griff) is the first choice. Thai people use this kind of fruit for dying a fabric and also use as herb. For coloring with this way, it will take almost 10 layers of the color for each piece of work and the wood will absorb the color into itself. Finally, a color of the elephant wood carvings will look natural, realistic and of course non toxin for human and environment.<br /><br />On 2003, Baan Jang Nak was named as A Museum of Elephant Wood Carvings and have shown many of master piece elephant wood carvings that Phet has collected since he first carved and also many of wood carvings of his friends and students during the past 22 years. Visitors from around the world came here to visit and tell the stories of the elephants in thailand to their families and friends. As well as a willing of everyone in Baan Jang Nak who love and want to protect the real elephants and want to tell the stories of them through their works.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzD4gQwgDA9mK2UkyoZw7gqt-8uL0bt8gl5riuit1cLH2-adnIwAerEdfhYbuaBP1icoE3qHtU4rfSUM-WOaZ4EheOhq19fTZqXF9YFbKrGtkX8Z0qRz6IJrvxvS38XW534jRP6IgUhPHD/s1600-h/ll2.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5271813374510064562" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzD4gQwgDA9mK2UkyoZw7gqt-8uL0bt8gl5riuit1cLH2-adnIwAerEdfhYbuaBP1icoE3qHtU4rfSUM-WOaZ4EheOhq19fTZqXF9YFbKrGtkX8Z0qRz6IJrvxvS38XW534jRP6IgUhPHD/s400/ll2.gif" style="cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" /></a><br /><br /><br />travel and food,Thailand

พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก Baan Jang Nak

พิพิธภัณฑ์บ้านจ๊างนัก สวัสดีตอนเย็นๆ วันอาทิตย์ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดเลยมาอัพบล็อคกันช้าหน่อย หลังจากที่เมื่อวานได้นำเสนอบ้านร้อยอันพันอย่าง...

Read more »

บ้านร้อยอันพันอย่าง

<span style="color: rgb(128, 0, 128);font-family:MS Sans Serif;" ><u>ประวัติความเป็นมาและการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์</u></span><br />ที่ตั้ง 255/4 ถ.เชียงใหม่-สันป่าตอง หมู่ 4 ต.หารแก้ว อ.หางดง จ.เชียงใหม่ 50230<br />โทร 053-355819, 822649, 822664<br />Fax -<br />เวลาทำการ: 8.30 - 16.30 น. ทุกวันเว้นวันพุธ<br />ค่าเข้าชม: คนไทยท่านละ 100 บาท ต่างประเทศ 200 บาท<br /><p align="justify"> <img alt="museum2.jpg (54676 bytes)" height="225" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/museum2.jpg" width="300" /><span style="color: rgb(128, 0, 0);font-family:MS Sans Serif;" > บ้านร้อยอันพันอย่างเป็นพิพิธภัณฑ์ที่ดำเนินการโดยเอกชน ก่อตั้งเมื่อพ.ศ. 2538 โดยคุณชรวย ณ สุนทร อดีตครูโรงเรียนประจำอำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ริมถนนใหญ่เชียงใหม่-สันป่าตอง เป็นศูนย์จัดแสดงศิลปหัตถกรรมการแกะสลักไม้ และของโบราณของวัฒนธรรมล้านนา<br />ลักษณะอาคารเป็นอาคาร 2 หลังเชื่อมต่อกัน อาคารด้านหน้าเป็นอาคารชั้นเดียว และอาคารด้านหลังสูง 4 ชั้น ทางเข้าของนิทรรศการจะอยู่ด้านในสุดของอาคารหน้า ก่อนที่จะถึงทางเข้าดังกล่าวผู้ชมสามารถเดินชมงานแกะสลักไม้ที่ไว้เพื่อ จำหน่าย</span></p><p align="justify"><br /></p><p><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><u>การจัดแสดง</u> </span><span style="color: rgb(128, 0, 0);font-family:MS Sans Serif;" >เมื่อ เดินถึงจุดเข้าชมนิทรรศการ ผู้ชมสามารถเขียนสมุดการเข้าเยี่ยมชมและจ่ายเงินค่าเข้าชมในลักษณะของการ บริจาคเงินเข้าตู้กระจก เมื่อเดินขึ้นชั้น 2 จุดแรกที่ผู้ชมได้สัมผัสคือ รูปจำลองของพระสงฆ์ 2 องค์ และเครื่องถวายสักการะ และพื้นที่เพื่อนั่งสมาธิ จากนั้น เป็นการเดินชมนิทรรศการไปในแต่ละชั้น ซึ่งจะมีลักษณะที่แตกต่างกันบ้างในการจัดประเภทเนื้อหาในสิ่งของ เช่น ศิลปะอีโรติก นรกภูมิ รวมทั้งการเปิดพื้นที่ส่วนตัว เช่น ห้องนอน ให้ผู้คนทั่วไปสามารถเข้าชมได้<br />งานแกะสลักไม้มีทั้งการจ้างศิลปินประดิษฐ์ตามแนวคิดที่ต้องการ และการซื้อประติมากรรมสำเร็จ วัตถุเน้นความประณีตของงานแกะสลัก และความยิ่งใหญ่ของตัวงาน เพราะบางชิ้นมีการใช้ลำไม้ทั้งต้น ขณะเดียวกัน คติสอนใจมากมายปรากฎบนแผ่นป้ายเป็นระยะ ๆ เช่น “อย่าหลงความฉลาดบนความโง่ของตนเอง” นอกจากนี้ ห้องแสดงในหลายจุดยังเกี่ยวเนื่องกับอำนาจเหนือธรรมชาติ รูปเคารพในศาสนาอื่น ได้แก่ พระคเณศ บุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ เช่น พระเจ้าตากสิน รวมทั้งภาพของราชวงศ์ที่เสด็จมาเยือนสถานที่แห่งนี้ และในชั้นสุดท้าย ป้ายแสดงทางสู่ “ที่พักผ่อนจิตวิญญาณอันนิรันดร์” พื้นที่ดังกล่าวเป็นการใช้พื้นที่ดาดฟ้า และมีการอ้างอิงถึงสถานที่ในเรื่องแต่ง เช่น ลานอโศก ในศกุนตลา<br />โดยภาพรวมแล้ว บ้านร้อยอันพันอย่างพยายามผสมแนวคิด 2 ประการหลักเข้าด้วยกันคือ การจัดแสดงประติมากรรมไม้แกะสลักและการสอนศีลธรรม ซึ่งอาจจะเป็นได้ว่า ผู้จัดแสดงต้องการประสานความคิดนี้ไปด้วยกันเนื่องจากตนเองเป็นคน “ปฏิบัติ” ธรรม<br /></span></p><p align="center"><img alt="museum.jpg (60021 bytes)" height="225" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/museum.jpg" width="300" /></p><p align="center">ทางเข้า<br /></p><p align="center"><br /></p><p align="center"><img alt="collection5.jpg (53883 bytes)" height="212" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/collection5.jpg" width="300" /></p><p style="color: rgb(0, 0, 102);" align="center"><span style="font-family:MS Sans Serif;">รูปจำลองพระสงฆ์และเครื่องสักการะบริเวณชั้นสอง</span></p><p align="center"><img alt="collection4.jpg (53719 bytes)" height="300" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/collection4.jpg" width="200" /></p><p style="color: rgb(0, 0, 153);" align="center"><span style="font-family:MS Sans Serif;">ไม้แกะสลักรูปนาคเจ็ดเศียร</span></p><p align="center"><img alt="collection1.jpg (43922 bytes)" height="225" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/collection1.jpg" width="300" /></p><p style="color: rgb(51, 0, 153);" align="center"><span style="font-family:MS Sans Serif;">งานไม้แกะสลักที่จัดแสดงไว้ภายใน</span></p><p align="center"><img alt="collection3.jpg (52125 bytes)" height="225" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/collection3.jpg" width="300" /></p><p style="color: rgb(51, 0, 153);" align="center"><span style="font-family:MS Sans Serif;">งานไม้แกะสลักรูปช้าง</span></p><p align="center"><img alt="collection6.jpg (49394 bytes)" height="234" src="http://203.172.204.162/intranet/1027_sac/database/museums/G-Museums/29-Chiang-Mai/100_an/collection6.jpg" width="300" /></p><p style="color: rgb(51, 0, 153);" align="center"><span style="font-family:MS Sans Serif;">งานไม้แกะสลักบริเวณชั้นล่าง</span></p><br /><br />travel and food,Thailand

บ้านร้อยอันพันอย่าง

ประวัติความเป็นมาและการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ ที่ตั้ง 255/4 ถ.เชียงใหม่-สันป่าตอง หมู่ 4 ต.หารแก้ว อ.หางดง จ.เชียงใหม่ 50230 โทร 053-355819, ...

Read more »

พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะ,Pu Sae - Ya Sae Ceremony (June)

<span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะ </span></span><br />สวัสดีค่ะ ทุก ๆ คน ช่วงนี้เหนื่อยค่ะ งานเยอะจริง ๆ เยอะไม่พอด่วนอีกต่างหาก อย่างเมื่อวานนี้หัวหน้าไห้งานตอนเที่ยงบอกว่าด่วนพิเศษ เราก็นั่งทำลั้นลา ๆ ผ่านไป 10 นาที หัวหน้าเข้ามาถาม งานที่ให้ทำอ่ะให้เสร็จภายในหนึ่งชั่วโมงได้ไหม เง้อออ (อึ้ง กึมกี่ไปชั่วขณะ) แล้วตอบเบา ๆ ว่าจะพยายามค่ะ 5555+ ปั่นเขียนโปรแกรมนิ้วแทบจะง่อยรับปะทาน ง้าาา.. เป่งลูกจ้างเค้าก็งี้แหละ สวยทึกและต้องบึกบึน อิอิ บ่น ๆ ๆ อิอิ<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7yPCNgi-0nKX-LrEHKDXveLUlqy5WhE8YJtzH4MDKqyfmfeOy-eS01tx-TlVEmDVffaiNUFqMR57Ht7gKzfoDfZF2K6hRqJ5MoSOv8UQfUaz75Cz2HuhcAzAdFcmd-yLfHbOfSPP5jM1N/s1600-h/06605_Pusae_l.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270954729460715922" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7yPCNgi-0nKX-LrEHKDXveLUlqy5WhE8YJtzH4MDKqyfmfeOy-eS01tx-TlVEmDVffaiNUFqMR57Ht7gKzfoDfZF2K6hRqJ5MoSOv8UQfUaz75Cz2HuhcAzAdFcmd-yLfHbOfSPP5jM1N/s320/06605_Pusae_l.jpg" style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 220px; height: 293px;" /></a>ง่าาา พากินพาเที่ยวมาซะหลายที่ละอยู่เมืองเชียงใหม่มาหลายปีดีดักก็ได้พบเห็นประเพณีต่าง ๆ ของชาวเชียงใหม่มากมายเลย แต่มีประเพณีหนึ่งที่ทำให้ทึ่งอึ้งเสียวกันไปตาม ๆ กันก็คือ..<br /><br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(204, 0, 0);"> <span style="font-style: italic;">พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะหรือ ประเพณีเลี้ยงดง</span></span><span style="font-style: italic;"> </span> พิธีกรรมที่มีการกล่าวขวัญกันอย่างกว้างขวางและวิพากษ์วิจารณ์กันไปมากมาย ถึงความสยดสยองของการกินเลือดและเนื้อควายสดๆ ของร่างทรงปู่แสะ กล่าวกันว่าเป็นพิธีที่ชาว ต.แม่เหียะ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ สืบทอดกันมาหลายร้อยปี โดยพิธีบวงสรวงปู่แสะ ย่าแสะ หรือประเพณีเลี้ยงดงนั้น จะจัดขึ้นในวันขึ้น 14 ค่ำ เดือน 7 ของทุกปี และในปีนี้ตรงกับวันที่ 2 ก.ค.ที่ผ่านมาค่ะ (จะเขียนเรื่องนี้มาตั้งนานล่ะ ไม่มีโอกาสซะที) โดยพิธีกรรมเริ่มขึ้นที่ศาลปู่และย่าแสะ ที่เชิงเขาวัดดอยคำ เพื่ออัญเชิญพระบฏหรือภาพเขียนพระพุทธเจ้าและดวงวิญญาณปู่แสะย่าแสะผ่านร่าง ทรงที่เรียกว่า "ม้าขี่" ไปยังสถานที่จัดพิธีเลี้ยงดง บริเวณป่าเชิงเขาทางทิศตะวันออกของวัดพระธาตุดอยคำ สำหรับเรื่องราวของปู่แสะ ย่าแสะนั้น เล่าสืบต่อกันมาว่า ปู่แสะย่าแสะคือยักษ์ 2 ตนที่อยู่ในตำนาน เป็นยักษ์นิสัยดุร้าย ชอบกินเนื้อคนและสัตว์เป็นอาหาร เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จโปรดสัตว์ ทราบความเข้าจึงห้ามยักษ์สองตนไม่ให้กินคน ยักษ์จึงต่อรองขอกินสัตว์หูยาวแทนและเมื่อละเว้นการฆ่าคนได้ พระพุทธเจ้าจึงให้ยักษ์ 2 ตน เป็นผู้ดูแลรักษาดอยคำและดอยสุเทพให้ผู้คนที่อยู่อาศัยอยู่บนดอยนั้นอยู่ เย็นเป็นสุข ต่อมาในสมัยของพระเมกุฏิ เจ้าเมืองเชียงใหม่ ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนทุกข์เข็ญอย่างมาก จึงเชื่อกันว่าเพราะเจ้าเมืองไม่มีการทำพิธีเซ่นไหว้ปู่แสะ ย่าแสะ กระทั่งในสมัยของเจ้าแก้วนวรัฐ ผู้ครองเมืองเชียงใหม่องค์สุดท้าย ในราวปี พ.ศ.2452-2482 จึงได้มีการฟื้นฟูประเพณีเลี้ยงดงหรือ พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะ ขึ้นอีกครั้งทำให้บ้านเมืองมีความเจริญ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0F4R6lViYU6HZlNB9RLAun_JRZh1isH23RsfhxbiHl7UWEjlDe0JR3geFRqvVQFawXSq2KPZ7hDoax9XUK9vNVb4HN9uaAQ1fjjG84WSF8WJwXY0rYmRBR3TcIN8gi60aoJpLWmkzKEso/s1600-h/pusaeyasae.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270954992869294578" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0F4R6lViYU6HZlNB9RLAun_JRZh1isH23RsfhxbiHl7UWEjlDe0JR3geFRqvVQFawXSq2KPZ7hDoax9XUK9vNVb4HN9uaAQ1fjjG84WSF8WJwXY0rYmRBR3TcIN8gi60aoJpLWmkzKEso/s320/pusaeyasae.jpg" style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 287px; height: 320px;" /></a> และปฏิบัติสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน พิธีดังกล่าว จะใช้เครื่องเซ่นไหว้ คือ ควายรุ่น เขาเพียงหู กีบเท้าสีน้ำผึ้ง กล่าวคือยังไม่เคยลงไถคราดดิน มาชำแหละเอาเครื่องในออกและนำตัวมานอนแผ่ไว้ในคอก โดยพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์จะเริ่มขึ้นเมื่อดึงผ้าพระบฏหรือภาพวาดพระ พุทธเจ้าที่มีอายุกว่าร้อยปีขึ้นสู่ต้นไม้และแกว่งไปมา ทั้งนี้มาจากตำนานที่เล่าไว้ว่า พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้กับยักษ์ปู่แสะย่าแสะว่า ตราบใดที่เราตถาคตยังเคลื่อนไหวอยู่ ห้ามยักษ์นั้นกินเนื้อมนุษย์และทำร้ายมนุษย์ จากนั้นเมื่อปู่แสะลงร่างทรง ร่างทรงปู่แสะก็จะลงมากินเนื้อควายสดๆ และดื่มเลือดควายอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมเดินไปรอบๆ เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและเศษเนื้อควาย นอกจากนี้ยังพูดคุยเสียงดังด้วยภาษาพื้นเมือง ซึ่งใจความว่า มนุษย์พวกนั้น ที่มันอยู่ที่นี่ แล้วเอาที่ไปขายกิน มันจงพินาศฉิบหาย กูจะไปกินมัน นอกจากนั้นร่างทรงปู่แสะยังสั่งสอนเตือนสติชาวบ้านให้ประกอบแต่กรรมดีและ รู้จักรักและหวงแหนผืนป่า<br />ไม่ใช่ว่าบ้านเราเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนหรอกนะคะ แต่หัวใจของพิธีก็เพื่อให้ผู้มาร่วมพิธีกรรมและทุกคนประกอบแต่กรรม ดี และรู้สึกสำนึกรักษ์ป่าและผืนแผ่นดินที่อยู่อาศัยค่ะ<br /><br /><span class="Green"><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" ><span class="GreenHeadBold2">Pu Sae - Ya Sae Ceremony (June) </span> </span><br />A particularly gruesome animist ceremony still performed by some in Chiang Mai.<br /><br /><img align="right" src="http://www.chiangmainews.com/aboutchiangmai/images/pusae.jpg" />According to tradition, Pu Sae and Ya Sae are the guardian spirits of Chiang Mai, who now roam the slopes of Doi Suthep. The original inhabitants of this area were the Lawa who in early days are thought to have been cannibals and this is closely bound up with the Pu Sae - Ya Sae ritual as it is practised today. Legend has it that the Lord Buddha visited Chiang Mai. These two, brother and sister, followed him with the intention of killing and eating him. The Buddha stopped and spoke to them and managed to persuade them to give up their cannibalistic ways. They pleaded with him to be allowed to eat buffalo flesh instead, even if only once a year.<br /><br />So it is that once a year at the beginning of the rainy season, usually in May, a buffalo is ritually sacrificed. Formerly the Prince of Chiang Mai presided over the ceremony, which was also attended by Buddhist monks. This very ancient occasion now seems to be an attempt to bring together Shamanism and Buddhism and also to unite the Lawa people, some of whom still live in the area, and the Thais who replaced them.<br /><br />In the words of the Pu Sae - Ya Sae invocation, 'Let not the rice of the Lawa die in their swiddens; let not the rice of the Thai wither and die in their paddies.' Clearly the association between Lawa and Northern Thai is both long and close.<br /></span><br /><br /><br />travel and food,Thailand

พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะ,Pu Sae - Ya Sae Ceremony (June)

พิธีบวงสรวงปู่แสะย่าแสะ สวัสดีค่ะ ทุก ๆ คน ช่วงนี้เหนื่อยค่ะ งานเยอะจริง ๆ เยอะไม่พอด่วนอีกต่างหาก อย่างเมื่อวานนี้หัวหน้าไห้งานตอนเที่ยงบ...

Read more »